ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cascabela thevetia  (L.) Lippold
วงศ์ APOCYNACEAE
ชื่ออื่น ๆ -

ลักษณะทั่วไป
รำเพย เป็นไม้ต้นขนาดเล็ก สูง 2 - 3 เมตร ทุกส่วนของต้นมีน้ำยางสีขาวเป็นพิษ ใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ รูปขอบขนานแคบ แผ่นใบเรียบสีเขียวเป็นมัน ดอกสีเหลือง สีขาวหรือสีส้ม ออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง เกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดปลายแยกเป็น 5 แฉก มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ผลรูปทรงค่อนข้างกลม ผิวเรียบ สีเขียว สุกเป็นสีดำ มีความเป็นเป็นพิษทั้งผล เมล็ดมี 1 - 2 เมล็ด

เรื่องที่เล่ากันมาว่า พระภิกษุพระศรีสุทธิวงศ์ได้ไปประเทศศรีลังกา ได้นำต้นไม้ชนิดหนึ่งกลับมาถวายแด่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) ทรงโปรดไม้นั้นมาก ได้พระราชทานชื่อว่า “รำเพย” ตามพระนามที่พระราชทานพระราชนัดดาหม่อมเจ้าหญิงรำเพย อันมีความหมายว่า “ลมเย็นที่พัดค่อย ๆ อ่อน ๆ” เนื่องจากพระราชนัดดาถวายงานพัดถูกพระทัยยิ่ง

เมื่อได้ถวายงานพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 4) ทรงสถาปนาพระนามว่า สมเด็จพระนางนาถราชเทวี ทรงเป็นพระบรมราชชนนีในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) หลังจากสิ้นพระชนม์ เมื่อวันที่ 9 กันยายน 2404 พระชนมายุ 28 พรรษา เมื่อพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงเถลิงถวัลยราชสมบัติแล้ว ได้ทรงเฉลิมพระนามพระอัฐิสมเด็จพระบรมราชชนนีขึ้นเป็นกรมสมเด็จพระเทพศิรินทรามาตย์ และในรัชกาลที่ 6 ทรงสถาปนาพระบรมอัฐิเป็นสมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินี

ประโยชน์/สรรพคุณ
นิยมนำมาปลูกเป็นรั้วและไม้ประดับเพราะดูแลง่ายและให้ดอกสวยงาม น้ำยางขาวของรำเพยเป็นพิษ เมื่อถูกผิวหนังทำให้ระคายเคือง รับประทานเข้าไปทำให้คลื่นไส้ อาเจียน ชัก หมดสติ และหัวใจเป็นอัมพาต