ไม้ต้นสูงได้ถึง ๒๐ เมตร เปลือกนอกสีน้ำตาลอ่อน มีรอยแตกตามยาวตื้นๆ กิ่งอ่อนมักทอดย้อยลง
ใบ เดี่ยวออกตรงข้าม รูปรีแกมขอบขนาน กว้าง ๖-๑๐ ซม. ยาว ๑๖-๒๐ ซม. โคนใบมน ปลายใบมนถึงแหลม ขอบใบเรียบ แผ่นใบมีขนปกคลุมประปราย
ดอก สีม่วง ออกเป็นช่อขนาดใหญ่ บริเวณปลายกิ่ง ขนาดดอกบาน ๘-๑๒ ซม. กลีบเลี้ยงรูปถ้วย มีขนสั้นปกคลุม กลีบดอก ๖ กลีบ ลักษณะแผ่เกือบกลม ใกล้จะร่วงสีจะซีดลงจนเกือบขาว เกสรเพศผู้จำนวนมาก ปลายยอดสีเหลือง ขนาดยาวไล่เลี่ยกัน
ผล แห้ง รูปป้อมรีหรือรูปกระสวย ผิวเรียบสีออกน้ำตาล ขนาด ๒-๓.๕ ซม. เมื่อแก่แตกตามรอยตะเข็บจากยอดผลลงมาเป็น ๕-๖ แฉก ผลรูปแบนรีมีครีบสั้นๆ

ถิ่นกำเนิดอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และพบในเมียนม่าห์และทางจีนตอนใต้ ตามป่าเต็งรังและป่าผลัดใบ ที่ระดับความสูง ๑๐๐-๘๐๐ เมตร จากระดับน้ำทะเล ปัจจุบันมีการนำมาปลูกตกแต่งภูมิทัศน์และให้ร่มเงาตามสองข้างทาง และสวนสาธารณะ