ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cinnamomum bejolghota (Buch.-Ham.) Sweet
วงศ์ LAURACEAE
ชื่ออื่น ๆ ขนุนมะแวง, จวงดง, เฉียด, เชียกใหญ่, บริแวง, ฝนแสนห่า, พะแว, มหาปราบ, มหาปราบตัวผู้, โมงหอม, ระแวง, แลงแวง, สมุลแว้ง

ลักษณะทั่วไป
ไม้ยืนต้น ขนาดกลาง สูง 15-20 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดเป็นพุ่มกลม เปลือกต้นสีเทาถึงสีเทาอมน้ำตาล ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีถึงรูปรีแกมรูปขอบขนาน ปลายแหลม โคนสอบเรียว ขอบเรียบ ใบหนาคล้ายแผ่นหนัง เกลี้ยง เป็นมัน แผ่นใบสีเขียวเข้ม มีเส้นแขนงออกจากโคนใบ 3 เส้น ใบอ่อนสีแดงถึงสีเขียวอ่อน ดอก ดอกเป็นช่อแบบช่อกระจุก ออกตามปลายกิ่ง ดอกสีเหลืองอ่อนถึงสีเขียวอ่อนขนาดเล็ก ผลขนาดเล็ก รูปไข่กลับ มีเมล็ดเดียว

ประโยชน์/สรรพคุณ
เปลือกต้น หอมฉุน รสร้อนปร่า แก้ลมวิงเวียน และลมที่ทำให้ใจสั่น แก้พิษหวัด กำเดา ขับลมในลำไส้ แก้ธาตุพิการ แก้อ่อนเพลีย ทำให้มีกำลัง แก้บิด แก้ไข้สันนิบาต แก้ปวดศรีษะ ต้น แก้ตับอักเสบ อาหารไม่ย่อย แก้ท้องเสีย ลำไส้เล็กผิดปกติ และขับพยาธิ รากและใบ ใช้ต้มน้ำดื่มแก้การอักเสบหลังคลอด

พันธุ์ไม้พระราชทานเพื่อปลูกเป็นมงคล จังหวัด ระนอง