ชื่อวิทยาศาสตร์ : Magnolia sirindhorniae Noot. & Chalermglin
วงศ์ MAGNOLIACEAE
ชื่ออื่น ๆ -

ลักษณะทั่วไป
ไม้ต้น สูงได้ถึง 30 ม. หูใบติดก้านใบประมาณกึ่งหนึ่ง ใบรูปรีหรือรูปขอบขนาน ยาว 11–26 ซม. ปลายแหลมมน แผ่นใบด้านล่างมีขนประปราย ก้านใบยาว 2.5–4 ซม. ช่อดอกยาว 1.3–2.2 ซม. ก้านดอกสั้น ดอกสีครีมอมเหลือง มี 12–15 กลีบ เรียง 2 วง รูปขอบขนานหรือรูปใบหอก วงนอก 3–4 กลีบ ยาว 3–4.5 ซม. วงใน 8–12 กลีบ เรียวแคบกว่าเล็กน้อย เกสรเพศผู้ยาว 0.6–1.2 ซม. ก้านชูอับเรณูยาว 3.5–4 มม. แกนอับเรณูเป็นรยางค์ รูปสามเหลี่ยม ยาวประมาณ 1 มม. มี 25–35 คาร์เพล ก้านยาว 0.8–1 ซม. ขยายในผล ผลย่อยแยกกัน ยาว 1–1.4 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่เลย ภาคตะวันออกที่ชัยภูมิ และภาคกลางที่ลพบุรี ขึ้นตามป่าพรุน้ำจืด ความสูงถึงประมาณ 200 เมตร


จำปีสิรินธร เป็นพันธุ์ไม้ชนิดใหม่ของโลก สำรวจพบโดย ดร.ปิยะ เฉลิมกลิ่น ที่บริเวณป่าพรุน้ำจืด ตำบลซับจำปา จังหวัดลพบุรี ในปี พ.ศ. 2542 โดยสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย ขอพระราชทานพระราชานุญาตอันเชิญพระนามาภิไธย มาเป็นชื่อจำปีชนิดนี้ว่า “จำปีสิรินธร”

ประโยชน์/สรรพคุณ
ปลูกเป็นไม้ประดับ

เอกสารอ้างอิง
Nooteboom, H.P. and P. Chalermglin. (2009). The Magnoliaceae of Thailand. Thai Forest Bulletin (Botany) 37: 111–138.
Xia, N., Y. Liu and H.P. Nooteboom. (2008). Magnoliaceae. In Flora of China Vol. 7: 80, 87, 90.