ชื่อวิทยาศาสตร์ : Phanera sirindhorniae (K. Larsen & S. S. Larsen) Mackinder & R. Clark
วงศ์ FABACEAE
ชื่ออื่น ๆ -

ลักษณะทั่วไป
ไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อยได้ไกล 10 - 20 เมตร กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบ เดี่ยวรูปไข่ถึงครึ่งวงกลม กว้าง 4 - 17 ซม. ยาว 5 - 18 ซม. ปลายใบแหลม และแยกเป็น 2 พู เว้าลึกเกือบถึงโคน ผิวใบเกลี้ยง ด้านบนเขียวเข้มเป็นมัน หูใบเป็นเส้นม้วนโค้ง ดอก สีน้ำตาลแดง ออกเป็นช่อ ยาวได้ถึง 15 ซม. ดอกย่อยบานกว้างประมาณ 1 ซม. กลีบรองดอกเป็นหลอด กลีบดอกสีเหลืองอมส้มถึงแดง มี 5 กลีบ เกสรเพศผู้สมบูรณ์ 3 อัน รังไข่และก้านเกสรเพศเมียมีขน ผล เป็นฝักแบนรูปขอบขนานกว้าง 3 - 4 ซม. ยาว 15 - 18 ซม. มีขนสีน้ำตาลแดงคลุมแน่น เมล็ด สีน้ำตาล รูปกลมขนาดเล็ก ออกดอกช่วงเดือนพฤษภาคม - สิงหาคม

สิรินธรวัลลี เป็นไม้ประจำถิ่นของไทยชนิดใหม่ของโลกพบ โดยศาสตราจารย์ ไค ลาร์เซน (Professor Kai Larsen) และนางสุพีร์ ศักดิ์สุวรรณ ลาร์เซน นักพฤกษศาสตร์แห่ง มหาวิทยาลัยออร์ฮุส ประเทศเดนมาร์ก สำรวจพบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2538 บริเวณป่าภูทอกน้อย อำเภอบุ่งคล้า จังหวัดหนองคาย ได้ตั้งชื่อระบุชนิด sirindhorniae เพื่อเทิดพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี และชื่อไทยว่า “สิรินธรวัลลี”

ประโยชน์/สรรพคุณ
-