วิธีการปลูก : ต้นอินจัน ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด เป็นไม้ยืนต้น สูง 10 -20 เมตร มีอายุยืนยาว 40-50 ปี ขึ้นไป ลำต้นใหญ่ แผ่กิ่งก้านกว้าง ใบ เดี่ยว ออกเรียงสลับ ปลายแหลม โคนมน แผ่นใบหนา ใบมีขนาดใหญ่ ยอดอ่อนมีขน สีเขียวสด ดอก เป็นแบบแยกเพศ ดอกตัวผู้ ออกเป็นช่อตามซอกใบ 10 -15 ดอก กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นรูปคนโท หรือรูปแจกันปากเล็ก สีขาวนวล ปลายแยกเป็นกลีบดอก 5 กลีบ ดอกตัวเมีย ออกเป็นดอกเดี่ยวๆ ออกตามซอกใบ ลักษณะดอกเหมือนกับดอกตัวผู้ทุกประการ แต่จะมีขนาดใหญ่กว่าสีขาวนวล กลีบดอกเชื่อมติดกันสั้นๆ ผล มี 2 แบบคือ เป็นรูปทรงกลมแป้น ไม่มีเมล็ด เรียกว่า ลูกจัน และรูปทรงกลมหนา ไม่มีรอยบุ๋ม มีเมล็ด ผิวเรียบ ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกมีกลิ่นหอมและกลีบเลี้ยงยังคงติดอยู่ เรียกว่า ลูกอิน ปกติมักจะปลูกต้นตัวผู้และต้นตัวเมียในอัตราส่วน 1 : 10 การปลูกใช้ระยะระหว่างต้นและระหว่างแถวประมาณ 6 x 7.5 เมตร

การดูแลรักษา : ในระยะแรกการปลูกต้นอินจันต้องการร่มเงาเพื่อการเจริญเติบโตมาก จึงควรปลูกพืชอื่นแซมให้ร่มเงาด้วย เช่น ต้นกล้วย เป็นต้นและจะออกดอกติดผล เมื่อปลูกได้ 8-10 ปี ขึ้นไป

โรคและแมลงศัตรูที่สำคัญ : โรคและแมลงศัตรูพืชมีไม่มากนักจึงไม่เป็นปัญหาสำคัญ

คุณค่าอาหารและสรรพคุณ : ผลสุกมีกลิ่นหอม และมีรสฝาด ต้องคลึงผลให้ช้ำ รสฝาดจึงจะหายไปนิยมกินเป็นผลไม้สด หรือนำไปแปรรูปเป็นของหวาน ผลช่วยแก้อาการนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย เนื้อไม้ มีรสขมปนหวาน เป็นยาบำรุงประสาท บำรุงเนื้อหนังให้สดชื่น แก้ไข้ แก้ปอดตับพิการ แก้ดีพิการ แก้ร้อนในกระหายน้ำ แก้เหงื่อตกหน้า ขับพยาธิ แก่นใช้ต้มรวมกับสมุนไพรอื่นต้มน้ำดื่มเป็นยาแก้ไข้